Mijn beschermengel fluistert in mijn oor: ‘Maak je geen zorgen. Je leeft niet in zekerheid, je woont langs de rand – waar je gaat is je huis.’ Zo spreekt zij al ik weet niet hoe lang tegen mij. Ik weet…
Mijn beschermengel fluistert in mijn oor: ‘Maak je geen zorgen. Je leeft niet in zekerheid, je woont langs de rand – waar je gaat is je huis.’ Zo spreekt zij al ik weet niet hoe lang tegen mij. Ik weet…
Van nu af aan wil ik ‘gewoon schrijven’. Daarmee bedoel ik dat ‘mijn Alzheimer’ niet meer centraal staat. Het is niet over hoor, en dat zal ook niet gebeuren, maar zoals ik het nu ervaar is het niet meer iets…