Wanneer ik, nu alweer een tijdje geleden, met Hanneke in een restaurant zat, volgde zij de gesprekken tot drie tafeltjes ver. Zo’n scherp gehoor had zij. Terwijl ik toen al met veel moeite haar die tegenover mij zat kon verstaan.…
Wanneer ik, nu alweer een tijdje geleden, met Hanneke in een restaurant zat, volgde zij de gesprekken tot drie tafeltjes ver. Zo’n scherp gehoor had zij. Terwijl ik toen al met veel moeite haar die tegenover mij zat kon verstaan.…
Rouwen is niet alleen een gevoelsmatige verwerking van verlies, het is ook een puur lichamelijk gebeuren. Vooral de eerste weken en maanden na het heengaan van Hanneke voelde ik mij verscheurd, lichamelijk, energetisch. Het weefsel waarin Hanneke en ik waren…
Ik denk deze dagen regelmatig terug aan wat voor Hanneke de hoogste lofprijzing was: ‘Dit is de werkelijkheid van de werkelijkheid.’ Tot een paar maanden voor haar dood, toen zij nog sprak, gebruikte zij deze term om aan te geven…
Ik kreeg vanmorgen een late reactie op mijn vorige blog. De briefschrijver heeft zich kennelijk nogal geërgerd, want hij spreekt een soort vervloeking over mij uit: ‘De hele nacht zal je een stijve hebben.’ Met een link naar een adres…
‘Ik dacht dat ik mij opgelucht zou voelen. Als je verliest, dan verlies je. Dat is vreselijk. Als je wint, verwacht je een beloning. Maar er komt niks. Het is alleen voorbij.’ Dit zegt Sandra Voyter tegen het einde van…
Ik zie dit als de erfenis die Hanneke mij doorgeeft, de essentie van ons gemeenschappelijke werk, die zij heeft bekrachtigd door hoe zij leefde tot aan de laatste adem toe. Mijn metgezel, mijn reisgenoot, haar erfenis die op mijn bord…
Even een aanloop nemen. Het is niet makkelijk nu te schrijven. Het lijkt alsof alles te veel werk is. Zo was het indertijd ook bij mijn familieleden, mijn vrienden, de eerste tijd na hun dood – een alles doordringende vermoeidheid.…
De lange adem van Hanneke in dit leven is zacht ten einde gekomen. Zij blies niet haar laatste adem uit, ik kon het constateren, want ik was erbij, ik lag naast haar in de kamer. Haar adem ging over in…
Zodra we het nieuwe jaar ingaan, weet ik: de winter is bijna voorbij, de lente komt eraan. Ik ben dol op de lente en ik verheug mij op de maand maart. Dat begon al als kind omdat ik in die…
Ik kom aan bij Hanneke. Ik loop naar haar bungalow (zo heten de afdelingen) en hoor haar dan ergens achter mij zingen. Het klinkt door de gang. Ik loop terug, sla de hoek om en daar zit ze op een…