Maar ach,
ieder mens heeft toch zijn eigen parket?
Ik zie mijzelf als deelneemster aan dit enorme project,
en het parket is niet iets waar ik vanaf wil,
maar een speciale opdracht –
die precies op mij van toepassing is.
Zo beschouwd is het eigenlijk vermomde inspiratie.
Dit is geen doekje voor het bloeden of zo,
het is pure realiteit.
Als ik besef dat er op de wereld
niemand bestaat die precies zo is als ik,
zie ik ook dat ik onvergelijkbaar ben
en dat juist ík dat ene bepaalde ding te doen heb.
Dat bepaalde ding is altijd hier.
En niemand anders weet het.
Ik nu ook niet.
Maar als de situatie zich voordoet weet je het meteen.
Er gebeurt iets belangrijks, het komt erop aan.
Kloppend hart, extra gespannen, goed opletten,
Als voor het eerst!
Eigenlijk heb ik Alzheimer in mijn hart gesloten.
Heel af en toe lees ik je blog. Je teksten zijn grappig en scherp. Geen woord teveel…Precies zoals je bent..dank en een lieve groet.
Buitengewoon helder en ‘sereen” zou ik het willen noemen. Ik ervaar je stuk als een meditatie waarmee ikzelf ook verder kan.
Dank jewel.
Lieve Hanneke,
Wat een prachtige en ware woorden die op iedereen van toepassing zijn. Zo eenvoudig en precies waar het op aankomt. Dank je wel!
Wat mooi Hanneke, zoals je het ziet en verwoordt:
“het parket is niet iets waar ik vanaf wil,
maar een speciale opdracht – die precies op mij van toepassing is”
Er is geen ander leven dan dit leven, geen ander parket dan dit parket, mijn parket, hier en nu.
Het komt er op aan, hier en nu. Ja.
Mooi geschreven, mooi gedicht. Toepasbaar op elk parket.
Hanneke,
Wat geestig en hoe waar! Ik ervaar het ook.
Geestig vind ik dat dat bepaalde er altijd is, dat eigen parket. En dat ik niet weet wat het is.
Maar het is er wel en ik merk het, zoals jij schrijft, dat het erop aankomt: nu gaat het erom, goed opletten, dat gevoel. Inderdaad, elke keer als voor het eerst.