De vertrouwde vorm

Zaterdag 14 december 2013

Ook in antwoord op Peter:
Ik ben minder dan vroeger op het uiterlijk gericht en hoe er naar mij gekeken wordt.
Daar draagt Alzheimer zeker toe bij, maar ik begin nu zelf ook echt bij de oudere mensen te horen.
Dus kijk ik ook anders. Niet meer zo kritisch en vergelijkend, meer benieuwd.
Meer als één van hen.

*

Zondag 15 december 2013

Toen ik vanochtend wakker werd dacht ik:
Er komt altijd een fase in je bestaan waarin je je vertrouwde vorm moet opgeven.
Niemand weet wanneer.

Ik had van mijn levensdagen niet kunnen verzinnen dat ik mijn geheugen zou verliezen, want daar bestond ik voornamelijk uit.
En ‘geheugen weg’ betekent hoe dan ook echt loslaten, anders kom je in de penarie.
Daar richt ik me nu dan ook op.

Ik drink geen druppel alcohol deze dagen en dat is een goed idee,
Nu weet ik bijvoorbeeld zeker dat dat ‘erwtensoepgevoel’ in mijn lichaam erbij hoort,
en dat helpt wel een beetje om me ermee te verzoenen.

 

 

 

 

Geplaatst in Hannekes Dagboek
5 reacties op “De vertrouwde vorm
  1. Hanneke schreef:

    Wouter,

    Dat is nou eens een goeie vraag.
    Erwtensoepgevoel – er bestaat vast wel een beter woord voor maar ik ken niet iets dat het precies beschrijft.
    Goed, hier komt het toch: stel je voor dat je helemaal door elkaar wordt geschud, zoals een flesje met iets erin,
    en dat het dan zo blijft, in plaats van dat de afzonderlijke ingrediënten weer netjes apart teruggaan naar hun plaats. en dat je dat voelt.
    Door elkaar geschud dus, troep in mijn hoofd, en ook in mijn lichaam – het heeft wel iets weg van een kater – en gelukkig is het wel mogelijk om me van die troep niks aan te trekken. Maar het is wel een onprettig gevoel.
    Is het zo duidelijk Wouter?

    • wouter schreef:

      Ja Hanneke,

      Duidelijk.
      Trekt het ook weer weg, zoals met een kater, of is het erwtensoepgevoel een blijvende aangelegenheid?

      Wouter

      • Hanneke schreef:

        Nu ik er zo bij stil sta merk ik dat het er eigenlijk de hele tijd is, maar ik kan het ook zien als een bijverschijnsel.
        Het is en blijft hoe dan ook onaangenaam.
        Gelukkig zit het mijn etenslust niet in de weg.
        En als ik me er niks van aantrek, wat ook kan, zit het ook mijn humeur niet in de weg.
        Maar dat vraagt wel veel hoor.

      • Wouter schreef:

        Volgens mij vraagt dat alles.
        Moet denken aan mijn eigen fobie ( alsof hij van mij is !) en die dan als bijverschijnsel te zien.
        Nooit leidend en bepalend.
        En vooral erwtensoep blijven eten.
        Dag hoor.

  2. Wouter schreef:

    Hoi Hanneke,
    Hoe zou je dat erwtensoep gevoel willen omschrijven?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*