Het zijn de jaren van vriendschappen. Ik heb er al eerder over geschreven. Veel heb ik hier verteld, heel veel, over mijn hartsvriendin, Hanneke Frankhuisen, over onze weg samen. Met mijn oudste vriend, Roel van Duijn, heb ik het afgelopen jaar een serie van tien podcasts gemaakt (ziehier). Met een andere vriend, Martien Janssen, heb ik gedichten op muziek gezet. En dan heb ik ook nog eens de afgelopen twee jaar met een vroegere vriend, Dick Verstegen, een boek geschreven. Ja, een vroegere vriend, want we waren heel hecht zo’n 60 jaar geleden en we zijn toen, zoals dat heet, uit elkaar gegroeid.
Het is een mooi en spannend boek geworden. Spannend, omdat het verschil, dat Dick en mij 60 jaar geleden uiteen deed gaan, er nog steeds is, maar nu niet meer splijtend werkt. Dit komt ook tot uiting in de titel van het boek. Dick licht dit iets toe in de eerste brief waarmee hij het boek begint:
Hoe is het mogelijk? Eind april [2015] zagen en spraken we elkaar weer, na bijna zestig jaar. We pakten de draad gewoon weer op. Want die was er nog, dun misschien, maar ongeschonden en ragfijn. Of vergis ik me en werd die draad ter plekke weer vers gesponnen in onze hernieuwde samenkomst? Waarover ik het heb, is de draad van verbinding, die liefdevol toeneigt en zich niets toeëigent. En die in wezen geen barrières kent.
Ik kan niet zeggen waar we destijds, allebei rond de 24 – ik iets ouder, jij wat jonger – precies gebleven waren. Wel besefte ik toen dat je mijn keuze voor een burgerlijk gehuwd bestaan niet zo waardeerde. We hadden het er onlangs ook nog over; ik koos toen voor de vorm, voor mij een veilige vorm. Jij bleef de vrije jongen, de vrijbuiter en wie weet koos je ook wel voor ‘onveiligheid’. Dat paste wel bij je, denk ik. Hoe het ook zij, we groeiden uit elkaar en zagen elkaar niet meer.
En toen, meer dan een halve eeuw later, gebeurde er iets onwaarschijnlijks en onmetelijks: iets wat ik geschreven had, kwam bij je terecht en daarover belde je mij op. In een klap sloeg je de brug over zestig jaar heen naar ons toe. Ik had een kleine 10 jaar eerder nog wel wat flessenpost voor je in zee geworpen. In de fles zat een artikeltje over mijn bewondering voor de vertaling van jou en de jouwen van Het juwelenschip, commentaar van Longchenpa op de oeroude tekst Het universeel scheppende principe. Maar het bericht had jou nooit bereikt.
We zagen, spraken en lazen elkaar weer. En ik denk dat Longchenpa hier de wegbereider is geweest. Want wij hebben inmiddels beiden een citaat uit de oertekst van zijn Juwelenschip als levensleidraad aanvaard: Met mededogen dat niet oprijst, niet ophoudt te bestaan en zonder zelf is, is zijn-voor-anderen altijd beschikbaar. Het hoeft niet tot stand gebracht te worden. Nee, ik zeg het fout. We hebben geen citaat als leidraad aanvaard, maar een inzicht dat we niet zelf ‘bedacht’ hebben. In de vorm van levensadem.
Hierin komen wellicht de ‘vormbeluste’ en de vrije jongen bij elkaar. Want wat ik in mijn beroerd zittende pij van zenmonnik als belangrijkste verademing heb leren kennen is precies hetzelfde als wat jij al eerder ontdekt had: het gaat allemaal om het herkennen van liefde en mededogen.
Boekpresentatie
Het werk zit erop en nu is het feest. Dat betekent concreet dat we eind volgende maand ons boek presenteren.
De presentatie vindt plaats op vrijdagavond 28 november in Dat Bolwerck, Zaadmarkt 112 in Zutphen.
De inloop is vanaf 19.30. We beginnen 20.00 met een korte inleiding van onze uitgever, Gerolf T’Hooft en vervolgens houden Dick en ik een inleiding, waarbij we ook tot een samenspraak zullen komen – eigenlijk precies zoals we dat in het boek doen.
Als je die avond erbij wilt zijn, kan je je aanmelden via Astrid Werdmuller, die zo goed is om dit te regelen: awerdm@gmail.com. De ruimte in Dat Bolwerck is beperkt, dus wie het eerst komt, het eerst maalt.
Ik vind het heel passend om nu ook lezers van mijn weblog voor deze boekpresentatie uit te nodigen. Ik heb de afgelopen jaren met velen van jullie een inspirerend en sterkend contact gehad en jullie zijn mij tijdens het schrijven van het boek tot klankbord geweest.
Geef een reactie