Ik wil weer iets schrijven want er is nieuws onder de zon,
terwijl ik toch een tijdje heb gedacht: ‘nou gebeurt er niks meer’.
Dat is de dood in de pot, want bij die gedachte hoort ook bijna altijd dat iemand anders dan wel voor de inspiratie zal zorgen.
En als dat niet gebeurt kun je hem of haar ervan betichten geen aandacht voor je te hebben. Dom hè? Maar zo gaat dat.
In mijn ervaring evolueer je, langzaam maar zeker, zodra je een geliefde hebt met wie je het werkelijk meent. Je moet wel, want steeds weer blijkt dat je van de ander iets verwacht dat je uit jezelf niet zou doen. Dat kan ik niet aan Alzheimer toeschrijven – het is naakter.
Als je benieuwd blijft in plaats van het van buiten te verwachten, ontdek je dat de oplossing is dat je het echt zelf doet, zonder scenario.
Volgens mij gebeurt dit altijd in een liefdesverhouding.
Je moet je vaste vorm verlaten.
Dat noem ik omgekeerde hulp.
Wat mooi en treffend gezegd & zo waar!
Wat een opwekkend stukje, nieuws onder de zon, helemaal aan de orde voor mij. Dank je Hanneke!