De kortstondige kick

Hoe gevorderd we ook zijn in deze wereld, de opgave aan de mens blijft altijd hetzelfde:
in overeenstemming leven met je diepste weten.

Ieder mens weet van binnen of hij dat doet, want zo’n kompas hebben wij allemaal.
Nu zijn er mensen die ervan houden om daarvan af te wijken en dat expres ook doen,
de zogenaamde slechteriken.
Volgens mij ervaren die een kortstondige kick, net zoals ik en de andere niet-echte slechteriken een kortstondige kick kunnen hebben als we merken dat iemand waar we jaloers op zijn iets stoms doet.

Laat ik het even bij mijzelf houden.
Ook al heb ik het idee dat ik vooruitgang boek, dat ik betrouwbaar ben, omdat ik aanspreekbaar ben en ik me er niet door laat bepalen, toch ben ik nog steeds zoals ik altijd was, inclusief de falingsneigingen – met jaloezie als nummer één!
Die jaloezie leer ik hoogstens in te dammen en niet te volgen, maar verdwijnen lijkt mij een utopie – dat hoeft trouwens ook niet.
Want wat wordt er ook alweer over gezegd?
Als afgunst oprijst en je hecht je er niet aan, openbaart zich de Boeddha in het hart van de afgunst als de wijsheid van het gewaarworden van je eigen vermogens.
Dat is een blij makende gedachte.

Ik hoef mij er dus niet op richten om de jaloezie te verwijderen, maar wel om precies te ervaren wat er gebeurt – zonder werkelijk jaloers te worden.
Zo wordt het een opgave die tot iets nieuws kan leiden.

Dit geldt voor alle falingsneigingen: onwetendheid, afkeer, trots, begeerte en jaloezie.
Wens ze dus niet weg, want het is grondstof!
Ik ben al heel lang bezig om deze ‘blije boodschap’ op mijzelf toe te passen en ook aan anderen over te brengen.
Wordt vervolgd!

Geplaatst in Hannekes Dagboek
5 comments on “De kortstondige kick
  1. wouter schreef:

    Lieve Hanneke,

    Dank je wel,

  2. Helmi Ruychaver schreef:

    Lieve Hanneke,
    Hoe graag willen we de dingen, die lastig zijn, meteen weg hebben. Ik leer nu ook er juist naar toe te gaan en ze van allerlei kanten te bezien, net zolang tot ze verbrokkelen en overgaan in niets.
    Nog steeds niet om ze weg te hebben, maar het avontuur te ervaren om ze eens goed te onderzoeken.
    Het is net hoe je ernaar kijkt.
    Leuk, vind je niet?
    Dan wordt het rustig.
    Hanneke, het allerbeste en dank voor je schrijven. Heerlijk en mooi., Liefs Helmi

  3. Maarten schreef:

    Ha Hanneke,

    het is fijn en goed dat je mij weer herinnert dat mijn jaloezie (en haar bondgenoten) niet weg moeten of kunnen, maar dat ik er bij moet blijven als ze zich aandienen.
    En dat vind ik inderdaad een blijde boodschap.
    Groeten van Maarten

  4. Ben Mentink schreef:

    Hallo Hanneke,
    Wat mooi verwoord. Een stukje tekst om regelmatig terug te lezen.
    Dan kan de glimlach (weer) doorbreken. Dank je wel.
    Lieve groet, Ben.

  5. Victorine schreef:

    Lieve Hanneke, je brengt de blijde boodschap ook zo opgewekt.
    Je bent vaak een voorbeeld voor me.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*