Eerst David Bowie. Toen Prince. Nu Leonard Cohen.
Van deze drie was Leonard Cohen het meest als een vriend, een reisgenoot. Bijna iedere dag de laatste maanden luisterde ik naar zijn woorden en zijn muziek.
Ik sprak gisteravond een vrouw die stervende is. Een reisgenoot. Het was een licht gesprek. Zij gaat in overgave. ‘Je bent opgenomen,’ zei ik. ‘Ja,’ zei ze. ‘Ik ben blij en ik ben verdrietig,’ zei ik. ‘Zo hoort het ook,’ zei zij.
Blij dat het zo goed voorbij is. Blij met dit diepe contact. De vrede. De genade. En verdrietig. De scherpe schoonheid. En het gesprek dat nu zo in de diepte is en dat niet meer wordt voortgezet. Niet meer in deze vorm in ieder geval.
Zo is het ook nu vanochtend met Leonard Cohen. Blij en verdrietig. Ik luister naar zijn laatste cd You want it darker. Deze prachtige terugblik op een leven. De recensenten zeggen dat het een zwaarmoedige cd is. Dat vind ik niet. Het is rijk en ontroerend en geestig. En het is afscheid.
He is travelling light. He is going home. Ook zij reist nu zonder zware bepakking. Ook zij gaat naar huis.
I’m traveling light
It’s au revoir
My once so bright
My fallen star
I’m running late
They’ll close the bar
I used to play
One mean guitar.[1]
En
Going home
Without my sorrow
Going home
Sometime tomorrow
Going home
To where it’s better
Than before
Going home without my burden
Going home
Behind the curtain
Going home
Without the costume
That I wore.[2]
[1] Uit Traveling light op de laatste cd You want it darker
[2] Uit Going home van de cd Old ideas.
Miles apart, yet together in their hearts. Een mooi eerbetoon aan twee reisgenoten. Ik ga morgen de laatste cd van Cohen luisteren. Om deze afscheiden te vieren
Wat een prachtig verwoord Hans.
Gisterenavond 11 november was op NPO2 in het Uur van de Wolf een documentaire over Leonard Cohen, waarin hij terugblikt op zijn leven en meerdere artiesten zijn werk vertolken. I’m your man: 2009 Montreal . Het is te zien op uitzending gemist.
Ik was diep geraakt en het trof mij dat ik zoveel gelijkenis zag tussen jou en Leonard.
ach, wat mooi gezegd hans,
heel, heel veel luister ik naar leonard, paar jaar geleden nog naar een concert van hem in parijs geweest. Rijkdom en verdriet….
vandaag alle cd’s van hem gepakt en nu luister ik ze allemaal
ook met beatrijs in gedachte, fijn dat ze zo vredig is
ik vind dat jij en leonard wel wat overeenkomsten hebben, zowel kwa uiterlijk als innerlijk, zeker met hoed !
hartelijke groet, corrie
Heel ontroerend, dank je wel.
Wat verdrietig, en mooi.
Hineni…
Zo lief.
Ik zei het ook vanochtend: ze gaan samen.
In vrede.
Heel mooi en hartverwarmend….
Dank!
Heel mooi .
“There is a crack, a crack in everything. That’s how the light gets in. Ring the bells that still can ring. Forget your perfect offering. ”
En daar ga je lieve Beatrijs
Blij en verdrietig. Precies zo is het voor mij
Prachtig in woorden gezet door jou
Dank je, Hans, voor deze mooie ode aan dierbare reisgenoten; verdriet en blijdschap onlosmakelijk verbonden.
Ik ben het met je eens Hans: zijn laatste cd is inderdaad licht en ontroerend. Een gids om ‘licht’ te reizen, te gaan, zónder duisternis buiten te sluiten. Er is veel afscheid deze week. Hartelijke groet.