Het noodzakelijk zwart (4)

In reactie op de vorige aflevering vraagt Inge wat de engel daar doet (rechts vooraan). Ook op een andere afbeelding zien we aan de rechterkant zo’n engel met een bazuin. In de bijgaande tekst wordt gezegd: De bazuin weerklinkt en doet de lichamen tot opstanding komen, zodat zij getooid in nieuwe gedaante daar staan. Het is deze engel en deze wekkende klank die achter alles, door alles heen zich kenbaar maakt.

Het proces dat hier plaatsvindt noemt men fermentatie, gisting. De materie (het fysieke) kan zichzelf in de fermentatie niet als vanouds blijven voortzetten, net zomin als de psyche. De gedachten en gevoelens worden binnenstebuiten gekeerd, het gehele bestaan wordt omgewoeld. Er vindt een grondige omzetting van de substantie plaats. De oude criteria bieden geen houvast meer. Zijn vrienden nog wel vrienden, is dit werk nog wel mijn werk, en ik, wie ben ik? Chaos, verduistering van het licht, angst, en toch is daar steeds die engel met die grondtoon.
Het zaad wordt in de donkere aarde opgenomen, het wordt door ‘de raven’ opgepikt. Van buitenaf ziet het eruit als een rottingsproces, als onomkeerbaar verlies, maar wanneer de geest present is vindt hierin onverwacht een ontkiemen plaats. Het onmogelijke gebeurt wanneer in het lijden de roepstem van de engel wordt gehoord en gevolgd.

In de gekte aanwezig zijn, in de gekte van de wereld, in je eigen gekte. Je niet verliezen in de schaduwwereld. Hoe doe je dat? Zijn daar hulpmiddelen voor?
Natuurlijk zijn er geen hulpmiddelen. Je doet het of je doet het niet. Je bent het of je bent het niet. Realisatie is onmiddellijk.
En toch, en toch, in het onmetelijke mededogen is er binnen die waarheid nog een waarheid, namelijk de waarheid van de weg. Er is niet alleen directe realisatie, er is ook een weg met reisgenoten en gidsen. Er zijn wanneer je eenmaal het avontuur bent aangegaan helpers die uit eigen ervaring spreken en zelf door het duister zijn gegaan.
In iedere tijd, in iedere cultuur, wordt steeds weer in andere taal de weg gewezen en hulp geboden. Wij mensen gaan onze weg nu eenmaal, een enkele uitzondering daargelaten, met vallen en opstaan. Je kunt iemand niet beschermen tegen het vergeten en vallen, maar wel helpen bij het opstaan.

Hoewel hij meer dan 700 jaar geleden werd geboren, is de Tibetaanse wijze Longchenpa voor mij zo’n gids, nu en de laatste 30 jaar. Ik lees wat hij heeft geschreven en ik herlees het. Het is alsof hij nu tegen mij spreekt.
Ook bij het schrijven van deze artikelenserie over het noodzakelijk zwart is Longchenpa mijn metgezel. Ik keer steeds terug bij hetgeen hij zegt over de twee centrale fixaties materialisme en nihilisme.
Hierover de volgende keer meer. Nu kan ik het niet laten om als een opstapje de Indische wijsgeer Nagarjoena te citeren: Het is triest om de mensen te zien die bij vergissing geloof hechten aan een materiële, concrete werkelijkheid, maar meer beklagenswaardig zijn zij die in leegte geloven. De mensen die in iets geloven kunnen met verschillende soorten oefeningen worden geholpen, door middel van vaardig handelen. Voor degenen echter die zijn gevallen in de afgrond van de leegte is het bijna onmogelijk om daaruit overeind te komen, omdat het lijkt alsof er geen houvast is, geen treden, geen geleidelijke vooruitgang, en dat er niets gedaan kan worden.

(wordt vervolgd)

Geplaatst in Hans' weblog
6 reacties op “Het noodzakelijk zwart (4)
  1. Frans Daniëls schreef:

    Via Hans Tibben ben ik op het spoor van je website gekomen. Ik denk met dankbaarheid terug aan ITIP. Dank je/jullie wel.
    Ik wens jullie Vrede en alle Goeds.
    Frans/Franciscus

  2. Loes Jacobs schreef:

    Dag Hans,
    Toevallig ( wat is toe-vallig) lees ik vandaag jouw blog.
    Ik moest aan jou en Hanneke denken , vandaar.
    Ik lees over het zwart en over het fermentatieproces. Over de alchemist en over de engel.
    in het moment van spanning blijven staan, van niets een houvast maken.
    Leven met vallen en opstaan, het is een weg.
    Mooi hoe je hierover schrijft!
    Jaren geleden op een retraite las Rob Stoeckart het volgende gedicht aan jou en ons voor ( Ik lees het zelf regelmatig als een soort mantra en lees het soms anderen voor in een cursus).Mijn impuls na het lezen is het jou te sturen :

    Vanuit de levensstroom ben ik gevormd,
    word ik geraakt dan breek ik,
    Pas als ik breek word ik geraakt,
    en ben opnieuw de levensstroom,
    maar slechts voor korte tijd
    Er komt weer vorm, verpakking.
    Mijn opgaaf is om steeds opnieuw
    de breekbare te zijn.

    Een goed 2020 samen met Hanneke
    Liefs
    Loes

  3. Anna hoekstra schreef:

    Ja, mooie artikelen. Bedankt. uit welk boek komen de plaatjes en teksten? Met groet en goed 2020, anna

  4. ‘De afgrond van de leegte’ Als je daarin gelooft wordt het moeilijk je te helpen, zegt Longchenpa

    Wat bedoelt hij met ‘de afgrond van de leegte’? Als ik probeer geen aandacht te geven aan gedachten en gevoelens tijdens meditatie, omdat ik denk dat alleen in De Leegte het echte diepe leven te vinden is, ben ik dan op een dwaalspoor?

  5. Inge schreef:

    Dank je wel, Hans.

    Zo voelbaar, die engelenkracht, door jou beschreven.
    Een liefdevol 2020 voor jullie samen.

  6. Debbie schreef:

    Prachtig, dank hiervoor!
    Ik wens jullie een fijne jaarwisseling en vooral veel goeds in 2020.

Laat een antwoord achter aan Inge Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*