Ik heb een tijd niets gepubliceerd. Ik werk volop en de zorg voor Hanneke vraagt veel van mij. Ik heb eigenlijk vier levens nodig om alles te kunnen doen wat ik wil en ik heb er op dit moment maar…

‘Mama’, roept een heldere stem naast me. Het is midden in de nacht. Hanneke roept haar moeder. Dé moeder. ‘Mama is er niet, lieverd,’ zeg ik, zoals je dat ook tegen een kind zegt. Niet ‘je moeder’ of ‘je mama’,…

Gisteren was Hanneke jarig. Ze werd 77. Ik schrijf een eerbetoon. Het is een herinnering en een herkenning tegelijkertijd. Ik kwam ergens een foto tegen van Hanneke, een foto die iets meer dan 11 jaar geleden is gemaakt in Ibiza,…

‘Is dat nu mijn leven?’ riep mijn broertje. Hij was zes, ik negen. Het was zijn beurt om af te drogen, terwijl ik mocht afwassen. Afwassen was te verkiezen boven afdrogen, daarover waren we het eens. Zijn gejammer was twee…

Mijn jongste dochter, Anna, noemt mij een alzheimerfluisteraar. Geestig. Ze ziet hoe ik naar haar moeder blijf luisteren en met haar blijf communiceren, ook wanneer deze zich verliest in monologen. Ik zeg dat Hanneke een goede vriendin van mij is…

Nog een toelichting op het voorafgaande. Ik leg nu de nadruk op het hart, maar ik heb niets tegen het hoofd. Ik prijs mij gelukkig met mijn intelligentie en mijn vermogen om te overzien en lijnen uit te stippelen. Het…

Ik was weer eens ziek. Vanaf Sinterklaas tot de vorige week. Geen vreselijke ziekte, maar hardnekkige griepachtige verschijnselen, die eigenlijk voornamelijk doen verlangen naar onbelemmerde rust en niets moeten. Oh, drie dagen in bed mogen liggen en kunnen uitzieken, gewoon…